Afscheid van Padre Ernesto, Jens, Paco en de cabana.
3 juni 2017 - Santander, Spanje
Het was een fantastisch verblijf in de herberg van de Padre. Een heel inspirerende man met bijzondere, haast communistische denkbeelden.
Na een goede nachtrust in de cabana, die we via Jens uiteindelijk kregen, (eerst zouden we op een slaapzaal liggen met 18 personen) gingen we na een goed ontbijt weer welgemoed op pad. Het miezerde, de lucht was donkerbewolkt, dus de poncho's aan en de regen hoezen over de backpacks. Maar niet voordat we even op de foto gingen met el Padre. Onderweg boodschappen gedaan voor de lunch. We volgden de kustlijn; aanvankelijk een goed geasfalteerd wegdek, maar allengs werd het een smal slikkerig, zeer oneffen pad. Moeilijk begaanbaar voor Marfa, die toch nog steeds tobt met haar voet. Van de weeromstuit kreeg ze ook last van haar andere voet.
Maar bij de backpacks neer gaan zitten, heeft geen enkele zin, want er was geen andere mogelijkheid dan te voet verder te gaan. Uiteindelijk kwamen we aan op het strand. Over het strand in de stromende regen op weg naar Somo, waar het veer ons naar Santander zou brengen. Halverwege achter een rotsblok geschuild en onze lunch gegeten. Het was 13.30 u, er moest getankt worden. Verkleumd en zeiknat stapten we, na veel gezoek eindelijk op de boot, die ons naar onze bestemming bracht.
Daar eerst lekker aan de koffie met taart!, Opgewarmd en gesterkt vertrokken we naar ons hostel, waar we om 16.30 u arriveerden. Prima bedjes, hostel is druk en vies. Maar wij hebben ons eigen sloop en onderlaken dus wie doet ons wat.
Onderweg op de kustweg zagen we Jeroen weer.; een Belgische ontzettoend lieve jongen. Er waren veel surfers in de oceaan en hij zei dat hij graag een foto zou willen hebben in zijn blootje met zijn backpacks om op een surfplank. Na wat aanmoediging onzerzijds liep hij naar het strand naar twee surfers en legde uit wat zijn bedoeling was. Die , zo zagen wij, vonden dat een puik idee. Dus Jeroen in zijn blote kont rugzak om, op het bord. Wij hebben alles minicieus op camera vastgelegd. Daarna, dag Jeroen: Bon Camino!
Van jullie trouwe verslaggevers op de Camino el Norte. Een goede groet!
PS. Dank voor jullie reacties! Blijf vooral reageren. Het zijn voor ons vitamientjes voor de komende etappe.
PPS speciaal vorm de familie Nienhuis het café zonder bier is geintroduceerd op de Camin. Immers, al stort je van de rots, dat is nog niet zo erg als zo' n café.
Je kunt de tekst van het Café zonder bier hier vinden:
http://www.songtexte.com/songtext/bobbejaan-schoepen/cafe-zonder-bier-ba48dc6.html
Wat hebben jullie veel regen! Das wel jammer! Maar toch, jullie zijn al erg ver, chapeau (als je dat zo schrijft :p). Geniet er lekker van, de omgeving lijkt me top!!
Verder vroeg ik me af hoe anders Marfa deze tocht ervaart. Per fiets of lopend, is deze zwaarder, mooier, lastiger of juist gemakkelijker. Ik hoor het nog wel. Dames volhouden en hoeveel km nog te gaan? Ciao
Het gaat echt goed met jullie als jullie ondanks de regen nog zo'n vrolijke toon kunnen zetten in jullie stukjes! Hou vol, wij zijn super trots!
Liefs femke
de zee op. Groeten, Ria en Charles.
Marfa , jammer van je voet maar een echte vechtersmentaliteit. Als ik een pet had ging die af voor jullie. Diepe buiging!
Een maf gezicht zeker iemand in zijn blootje met rugzak en surfplank?
Lieve Curves maatjes veel plezier verder. Ik weet het jullie krijgen niet cadeu maar met jullie doorzettingsvermogen komen jullie er wel!