Bestaan er dan toch echt engelen?
30 mei 2017 - Castro Urdiales, Spanje
Vanuit Pabena vertrokken we onder een bewolkte lucht naar Casro Urdiales. Marfa had niet zo'n beste nacht achter de rug. Volgens haar had ze onder een walrus geslapen, want weer stapelbedden in deze herberg. Haar bovenbuurman was nogal beweeglijk en Marfa had het gevoel dat ze in een aardbevingsgebied was terecht gekomen. Deze herberg overleeft door donaties. Bij de eerste aanblik van de accomodatie vonden we eigenlijk dat we niet hoefden doneren, maar wel een greep uit de donatiepot konden doen. We keken een slaapzaal die veel weg had van een varkensstal. Bomvol en vies.
Maar toen: Het eerste wonder! We werden meegetroond naar een lege slaapzaal en mochten onze eigen bedjes uitzoeken. Later kwamen er nog wat mensen bij, oa. Dus die walrus die uitgekiend boven Marfa kroop. Maar goed; op weg dus. Prachtig zeepad met weidse zicht op de oceaan. Donkere, dreigende bergen lieten we achter ons.
De Spanjaarden hebben een nieuwe hobby ontdekt. Ze zetten de Camino pijlen in de verkeerde richting. Je lacht je slap als je na een hoop geploeter met je zware bepakking boven op de vierbaanssnelweg terecht komt! Terug om het juiste spoor weer te vinden. Een steile klim over een slikkerig pad, waar geen einde aan leek te komen. Toen kwam onze eerte tegenslag. Marfa kreeg veel last van een voet. En ondanks sporttape ging het lopen zo moeizaam, dat we besloten de laatste 7 km niet te voet verder te gaan, maar liftend of met de bus zo gauw als de mogelijkheid zich zou voordoen.
Toen het tweede wonder: De engel José Miguel kwam op ons pad en bracht ons naar het centrum van Castro Urdiales met zijn auto in de inmiddels stromende regen. Om dit te vieren hebben wij onszelf getrakteerd op koffie met gebak. Na dit avontuur besloten we in dit prachtige vissersplaatsje dan een goed pension te nemen en daar 2 nachten te blijven. Ons lichaam heeft een dagje rust verdiend en Marfa's voet zeker. Na even zoeken ( een stinkende pension afkeurend) resideren we in een heerlijk ruime 3 pers. kamer met balkon.
Hartelijke groeten, een knuffel voor onze dierbaren en dank aan onze volgers voor hun fijne woorden. Toch een dun lijntje naar thuis!
Groetjes Arriene
Hier alles goed. Morgen ga ik de dansjes voor de musical bedenken.
Ik moet er niet aan denken, zo ver lopen met zo'n grote rugzak. Ik vind het heel dapper maar wil nooit mee.
Liefs, Anna-Luna
Jammer dat jullie km moeten maken die eigenlijk niet nodig zijn. Maar zo merk je dat niet iedereen aan de wandelaars denken die met een doel op pad zijn. Geniet dan maar van alle engeltjes die op jullie pad komen. Ik hoop dat de komende dagen beter gaan. Marfa ik wens je veel sterkte met je onwillige voet. Groet Agnes